Hamiyet YÜCESES

1916 yılında doğan sanatçı Hacı Kadın İlkokulu’nda okudu. Küçük yaşlarında sesinin güzelliği ile dikkat çekti ve 11 yaşında Burhaniye’de ilk profesyonel konserini verdi.

4-5 yıl boyunca Anadolu'nun birçok şehrinde çalıştıktan sonra Gaziantep'te uzun bir süre kaldı. 1932 yılında Beyoğlu'nda ünlü Londra Birahanesi'nde Safiye AYLA'nın kadrosunda gazino çalışmalarına başladı. Selahattin PINAR, Sadettin KAYNAK, Yesari Asım ARSOY, Mısırlı İbrahim ve Bimen Şen'den özel dersler aldı.

1932 yılı Temmuz ayında Kadıköy Mısırlıoğlu Bahçesi'nde düzenlenen yarışmada Türkiye Ses Kraliçesi seçildi. 1933 yılında eski İstanbul Radyosu'nda programlara çıktı, plaklar doldurdu. Soyadı kanunu çıktığında Sadettin KAYNAK ve Selahattin PINAR'ın teşviki ile "Yüceses" soyadını aldı.

1940 yılında deniz astsubayı Fethi YÜCESES ile evlendi. Eşini 14 Temmuz 1942'de, denizcilik tarihine Atılay Faciası olarak geçen, Atılay adlı denizaltının batmasıyla kaybetti. Bu acıyla söylediği Gitti de Gelmeyiverdi şarkısı çok meşhur oldu. Güftesi Abdülhak Hamit TARHAN'a, bestesi Mehmet BAHA'ya ait olan, seslendirmesi oldukça zor, Makber adlı şarkı ile şöhreti daha da arttı.

Taşlık Gazinosu, Maksim Gazinosu, Küçük Çiftlik Parkı, Kristal Gazinosu gibi dönemin İstanbul'unun en ünlü gazinolarında assolist olarak sahneye çıktı.

1946'da Hacı Arif Bey'in "Bakmıyor Çeşm-i Siyah" şarkısını, araya bir gazel ilave ederek okudu. 1950 yılında radyodan aldığı ücreti üniversite öğrencilerine bağışladı. Üniversite Talebe Birliği'nde her yıl düzenlenen edebiyat yarışmasında "Hamiyet Mükâfatı" adı ile ödüller verdi. Suriye, Lübnan, Kıbrıs, İsrail, Almanya ve ABD'de konserler verdi. BBC Radyosu'nda da program yaptı.

Hayatının son dönemlerini Datça’daki geniş bahçeli evinde geçirmeyi tercih etti. 10 Temmuz 1996’da kalp ve solunum yetmezliği şikayetiyle hastaneye kaldırıldı. Yoğun bakımda kaldıktan sonra beyin kanaması geçirdi ve ardından aynı gün 80 yaşında hayata veda etti.