Bedii Faik Akın, 18 Nisan 1921'de Bandırma'da dünyaya gelmiş ve Türk edebiyatı ile gazeteciliğine önemli katkılar sunmuş bir yazardır. Kabataş Erkek Lisesi’nden mezun olduktan sonra İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne girmiş ancak eğitimini tamamlamadan ayrılmıştır. Bir süre ticaretle uğraşan Akın, kariyerine gazetecilikle yön vermiştir. İlk olarak Tasvir gazetesinde başladığı fıkra yazarlığını, Tan, Milliyet, Yeni İstanbul ve Ulus gibi önemli gazetelerde devam ettirmiştir. 1952 yılında Falih Rıfkı ATAY ile birlikte Dünya gazetesini kurmuş ve bu gazete aracılığıyla Türk basınına yeni bir soluk kazandırmıştır. Bedii Faik, Demokrat Parti iktidarına karşı yaptığı sert muhalefetle dikkat çekmiş ve dönemin politik atmosferinde etkili bir figür olmuştur. Ancak, 1965 genel seçimlerinden sonra Adalet Partisi’ni destekleyen bir tutum sergilemiştir. 1975 yılında Dünya gazetesini sattıktan sonra da gazetecilik mesleğine devam etmiş, Hürriyet ve Son Havadis gazetelerinde köşe yazarlığı yapmıştır. Gazetecilik hayatını noktaladıktan sonra uzun yıllar yurt dışında yaşamış ve 15 Haziran 2015'te, 94 yaşında İstanbul’da hayata gözlerini yummuştur. Cenazesi Zincirlikuyu Mezarlığı'nda toprağa verilmiştir. Bedii Faik’in eserleri, farklı türlerde geniş bir yelpazeyi kapsar. Fıkra alanında "Efendime Söyleyeyim" (1953) ve "Rüzgar Eken" (1969) gibi kitaplara imza atmıştır. Gezi yazılarında ise "Sam Amca'nın Evinde" (1954), "Bir Garip Ada" (1957) ve "Rusya'dan" (1968) gibi eserleri öne çıkar. Röportaj türünde yazdığı "İhtilalciler Arasında Bir Gazeteci" (1967), dönemin toplumsal ve siyasi olaylarını belgeler niteliğindedir. Anı yazılarında ise "O Biçim" (1958) ve dört ciltlik "Matbuat Basın Derkeeen Medya" adlı eserleri, Türk basın tarihine ışık tutar. Ayrıca, "Pablo'nun Gülüşü" ve "Yalancı" adlı romanlarıyla edebi yönünü de göstermiştir. 94 yıllık yaşamında Türk edebiyatı ve basınına yaptığı katkılarla tanınan Bedii Faik Akın, eleştirel bakış açısı ve özgün yazım tarzıyla her dönemde hatırlanan bir isim olarak anılmaktadır.